Wij duiken in containers. Oftewel, Dumpster Diven doen wij. In Wenen. Maar aangezien er in Nederland relatief gezien twee keer zoveel weggegooid wordt door supermarkten, zou ik zeggen: Doe je mee?
En dat schrijf ik terwijl ik geniet van het Sirius Camembertje dat mijn Lief(ste) me aanreikt, jawel, uit de container natuurlijk. Wij kregen zomaar een sleutel aangeboden van een diva met wie wij in een toen pasgeboren vriendschap samen kwamen. Nou ja, voor mij niet zómaar. Wat je zaait zal je oogsten en ergens aandacht aan geven en stapjes zetten is zaaien. Een tijdje eerder had ik namelijk met vriendinnen gekeken naar mogelijkheden in Rotterdam en plannetjes gemaakt.
Wat eerder ondersteunde ik een geliefde die, door mij geïnspireerd, ook uit het geldsysteem stapte. Wiens koelkast leeg was. Zij ging naar een ‘Durf te vragen‘-sessie en ik dacht: “Ik ga een Durf te vragen doen in het winkelcentrum.”
Ik kwam terug met kisten vol groente en fruit, hoofdzakelijk geschonken door een Turkse winkel en marktkraam eigenaren. De man die ik op de markt vroeg of ik zijn tientallen kisten afval mocht afschuimen, vond het zó fantastisch. Hij vertelde het een klant die iets bij hem kocht, terwijl ik gratis, gelijk daarnaast kisten stond te vullen. (Mede dankzij haar aankoop, daar ben ik me zeer bewust van).
Zij ontmoette mij in het winkelcentrum en sprak me aan: “Ik vind het zó leuk wat je daar net deed. En de man van de kraam ook, hij zei dat je wat hem betreft elke week mag komen.”
Nou, dat en vast onbewust ook nog wel wat, had ik ingezaaid, waarmee de sleutel tot een flink aantal ‘Müllraums’ kwam.
Een paar leuke (w)etens(w)aardigheden
We halen per week zo’n 40 tot 50 kg voedsel uit de container. Dat is mijn grote rugzak vol en dan nog twee handen vol draagtassen, ik krijg het net de trap op.
Wat we zoal vinden. Nou… alles! Zie de foto. Dus ik deel maar even wat van de wondertjes.
Wondertjes
Wij wensen namelijk wat we nodig hebben, delen dat met elkaar, grappen erover…. En vinden het. Soms gelijk, soms duurt het even. We wensen ook altijd verrassingen. En hebben het liefdevol over oogsten. Wat genieten wij! Ja, zo’n belangrijke tool in het creëren van je realiteit. Genieten. Want jij dacht misschien dat dit alleen maar over container duiken gaat. Stiekem is dit voor jou realiteitscreatie-inspiratie.
Voor mijn lieve Gioja vinden we haar lievelingseten en opvallenderwijze is dat nooit over datum. Haar lievelings vruchtenyoghurtje (alle andere in de container verlopen). Haar lievelings sardientjes houdbaar tot 2016. Het paasontbijt precies zoals ze het zich wenste. Mij heeft ze trouwens niet uit de container, mij heeft ze van Facebook (onder de naam Kim Passie).
We vonden op de ochtend dat ik wakker werd en dacht: “Vandaag wil ik een schat vinden in de container” honderden chocolademunten. Toevallig stond deze deur waar onze sleutel niet past, open.
Achter nog een keer zo’n toevallig openstaande deur, we waren net van woonplek gewisseld, alles voor ons ontbijt de volgende ochtend. En Gioja’s: “Ich habe lust auf spaghetti Bolognese” werd beantwoord met lasagne… Bolognese. Kijk, dat noem je dan weer een verassing.
De keer dat ik mijn wat lompe handschoenen thuisliet in de koude Oostenrijkse winter, vond ik een verfijnd paar prachtige nieuwe in de container. (Oh, vergeet ik bijna de sokken één paar in haar maat, één paar in mijn maat)
Ik kan je vertellen, uit eigen ervaring, dat Gilette Mach 3 scheermesjes 6 weken nodig hadden om zich in de container te manifesteren. Wij creëren onze werkelijkheid, toch? Misschien word je je bij het lezen van dit weer even wat bewuster met mij, hoe waar dat is.
Wat verder nog? Ja! Voor het benefietsconcert van onze stichting Ubuntu Ghana vonden we een vuilniszak vol chips en nootjes.
Voor mij klap op de vuurpijl van nu: één van de containerruimtes waar ik wekelijks kom is nogal smerig. Ik vermoed soms ook dat ze weten dat we komen en daarom laatst al het eten op de bodem gooiden onder de zakken. Ik dacht, weet je wat, laat ik de komende tijd eens een grapje uithalen. Als ik nou elke keer de ruimte een beetje meer opknap. Vloer vegen, keertje de muur roze sausen, zodat het een soort gezellige woonruimte wordt. Binnenpret had ik alvast.
Ik ga de week daarop, zaterdag is een hele goede oogstdag, naar de ruimte. Bedenk me dat ik onze stoffer en blik om de vloer te vegen niet zo makkelijk kan meenemen vanwege de lange stelen. Denk nog, misschien zie ik onderweg ergens een bezem ofzo. Wat tref ik ter plekke aan: alle etenswaren lagen bovenin de container. En tussen de spullen weggegooid een stoffer en blik. Ik heb de vloer aangeveegd en overweeg nog of ik geduldig kijk hoe de verf zich gaat manifesteren, of dat ik gewoon een brief voor de manager op de container achterlaat.
Binnenkort in dit theater dat leven heet …
