Af en toe komt ze langs, vroeger veel vaker. Ik ben aan het opruimen en deze gedachte komt langs: Als iets dicht slipt is er Onvoldoende Ruimte. Weke angsten, angst zit daar onder?
Simpel, bang mijn eigen licht te zien. Bang mijn licht te doen stralen en toch straalt ze al, wat creativiteit betreft. Bang dat het allemaal zo mooi lijkt maar dat ‘t ook een flop kan worden.
Hoezo, positief denken, Margreet?
De gedachte omvormen dus. Dat kan als ik de Angst heb benoemd. Als ik tegen haar heb gezegd: “Hallo Angst, ben je daar weer? Is dit de laatste keer dat je op bezoek komt? Nee, dit Is de laatste keer dat je op bezoek komt!
Je weet dat ik met de grote schoonmaak bezig ben en ik zie jou, die ik wel een paar keer heb afgestoft, heb opgepakt, je van alle kanten heb bekeken en toch maar weer met een hummetje terug zette op het plankje.
Nu weet ik Angst, en jij weet dat ook, dat je nu onderin de vuilnis zak belandt. Daar boven op komen nog allerlei spulletjes te liggen. Spullen die óf ongebruikt al jaren op de plank in de kelder liggen, of op dat plankje in de kast waar niemand bijkomt. Ik verkoop ze op de vrijmarkt. Wie weet wat iemand nog voor je over heeft.
Je hebt je werk gedaan. Ik neem nu voor altijd afscheid van jou, want ik ben sterk en vol van vertrouwen. STOP Angst. Stop met je poging je nare kleine piepstemmetje te laten horen. Stop ermee me in te fluisteren: “Vertrouwen, zekerheid? laat me niet lachen. Als je het opschrijft krijg je al kriebels in je buik. Je kan me weggeven, in de vuilniszak stoppen, maar ben ik dan helemaal verdwenen?
Hoe is het met jouw herinnering aan mij? Heb ik dan helemaal niets betekent?”
“Ik word stil van je, Angst. Je lijkt sterke argumenten te hebben. Alleen wil ik nu mijn eigen gang gaan. Ik dank je dat je er was. Je hebt je dienst bewezen, alleen ben ik nu gegroeid en ik wil graag dat je een andere gedaante aanneemt. Zou je dat willen, zou je dat kunnen?”
“Welke gedaante heb je mij dan toegedacht?” “Nou, wat denk je van Vertrouwen? Die ben je toch regelmatig tegen gekomen. Weet je nog Angst, dat Vertrouwen in het begin van je schrok toen ze je zag? Snel ging ze er van door. Ik wilde graag dat Vertrouwen mijn vriendin werd. langzaamaan merkte ze dat ze kon blijven, dat je niet altijd aanwezig was. Inmiddels ken jij Vertrouwen heel goed, en je weet, Angst, dat ze beter bij me past dan dat jij nu doet. Daarom is het veel fijner voor je om je andere pad te lopen. Je kan iets of iemand anders behulpzaam zijn. Je kan iemand helpen voorzichtig te zijn. Ik weet zeker dat je een heel goed maatje tegen zal komen waar je veel voor kunt betekenen.”
“Ik stel voor dat we Nu afscheid nemen en we komen elkaar heus wel een keertje weer tegen wanneer een waarschuwing écht op zijn plaats is.
want dat deed je ook: Zorgen dat ik uitkeek wat te doen. Naar Rechts en Links kijken. Dat heb ik geleerd. Nu is je taak volbracht en is Vertrouwen aan de beurt. Hier is een bloemetje voor de moeite.” “Ga je mee, Vertrouwen? We gaan verder met dat leuke klusje.”
